جوان آنلاین: شاگردان قلعه‌نویی درحالی ساعت ۱۸:۳۰ امروز در ورزشگاه شباب‌الاهلی برابر دومین حریف تدارکاتی خود در فیفادی مهرماه به میدان می‌روند که هنوز هم بابت نمایش ضعیف خود مقابل روس‌ها مورد انتقاد هستند، خصوصاً که بعد از بیش از یک دهه در سه بازی متوالی نتوانسته‌اند برنده از زمین خارج شوند.
بی‌شک پرونده بازی با روسیه بسته شده و باید به دست فراموشی سپرده شود، به‌خصوص که نتیجه در بازی‌های دوستانه اهمیتی ندارد و این دیدار‌ها صرفاً جهت ایجاد هماهنگی بین نفرات تیم است و رسیدن به نقاط ضعف و قوت جهت سروسامان دادن. اما مسئله واکنش احتمالی قلعه‌نویی در پی نتیجه گرفتن تیم ملی مقابل تانزانیاست. تیمی که آخرین برد آن به ۱۸ مردادماه سال جاری برابر ماداگاسکار در جریان قهرمانی ملت‌های آفریقا برمی‌گردد و بعد از آن در چهار بازی اخیر خود دو تساوی متوالی و دو باخت متوالی داشته و پرواضح است که نمی‌تواند سنگ محک خوبی برای تیم ملی در مسیر آماده شدن برای حضور در جام جهانی باشد. بی‌تردید، اما وقتی قلعه‌نویی در پی نمایش ضعیف شاگردانش مقابل روس‌ها حاضر به پذیرش ایراد‌ها و اشتباهات تیم نشد و در عین ناباوری گفت که از عملکرد شاگردانش رضایت کامل داشته، در پی برد احتمالی مقابل تانزانیا به هیچ صراطی مستقیم نخواهد بود و منتقدانش را به صلابه خواهد کشید، خصوصاً اعتقاد راسخی دارد که تمام منتقدان، مغرضانه و از روی دشمنی موضع‌گیری می‌کنند، بی‌توجه به اینکه تانزانیا، صد و هفتمین تیم در رده‌بندی دنیاست که هرگز به جام جهانی راه نیافته، این‌بار هم شانس حداقلی برای صعود
به جام جهانی دارد.
نیم‌نگاهی به نتایج اخیر تانزانیا که شانس حداقلی برای صعود به جام جهانی ۲۰۲۶ دارد، نشان می‌دهد کسب نتیجه برابر آن کار سختی نیست، اما از تیم ملی نه صرفاً برد که ارائه عملکردی قابل قبول انتظار می‌رود. نمایشی که نشان از روند رو به رشد تیمی داشته باشد که کمتر از ۹ ماه دیگر باید در جام‌جهای به میدان برود، به‌خصوص حالا که با توجه به ۴۸ تیمی شدن جام جهانی کسب جواز حضور در این رقابت‌ها دیگر کمافی‌السابق افتخاری بزرگ محسوب نمی‌شود. حداقل نه برای ایران که چندین دوره موفق به حضور در بزرگ‌ترین رویداد فوتبالی دنیا شده و مدت‌هاست که هوادارانش انتظار صعود آن را از مرحله مقدماتی دارند و دیگر صرف صعود قانع نمی‌شوند، اما عملکرد تیم ملی فوتبال ایران در فیفادی قبلی (حضور در کافا) و بازی با روسیه نشان داد این تیم کار زیادی برای حضوری پرقدرت در جام‌جهانی دارد. البته اگر قصد صعود از مرحله مقدماتی را داشته باشد.
تنها نکته امیدوارکننده این است که قلعه‌نویی بعد از برگزاری نخستین بازی در فیفادی مهرماه متوجه اشتباه خود و زدن قید دعوت از دفاع چپ تخصصی شد و با دعوت از میلاد محمدی نشان داد حداقل این ایراد را برطرف کرده است. هرچند که انتخابش جای انتقاد و بحث زیادی داشت و انتظار می‌رفت حالا که متوجه این مشکل شده، لااقل بازیکنی را به اردوی تیم‌ملی دعوت کند که نیمکت‌نشین نباشد و عملکرد قابل قبولی داشته باشد! اما بی‌تردید از قلعه‌نویی که مقاومت شدیدی به پذیرش اشتباهاتش دارد همین اندازه نرمش و کوتاه آمدن نیز جای امیدواری دارد. ضمن اینکه شاید عملکرد محمدی در سمت چپ خط دفاع تیم ملی نشان دهد هاشمیان در عدم استفاده از او در پست تخصصی و ترکیب اصلی سرخپوشان اشتباه
کرده است.
تیم ملی نه فقط در مصاف با روس‌ها که در فیفادی قبلی برابر ازبک‌ها نیز در بعد ساختار دفاعی بسیار ضعیف عمل کرد و این ضعف در بین مدافعان میانی بیشتر هم بود و بی‌تردید این می‌تواند مهم‌ترین دلیل آن باشد که ایران در پنج بازی اخیر خود تنها یک مرتبه توانسته دروازه‌اش را بسته نگه دارد. مسئله‌ای که اگرچه می‌تواند جای بیرانوند را در مصاف با تانزانیا به گلری دیگر بدهد، اما پرواضح است ارتباط زیادی به ضعف خط دفاع نیز دارد.
مسئله، اما تنها ضعف خط دفاعی نیست و تیم ملی فوتبال ایران به‌رغم در اختیار داشتن نام‌ها، هنوز نتوانسته نمایش قابل قبولی ارائه دهد، خصوصاً حالا که تعداد مصدومان تیم بالا رفته و همین مسئله دست قلعه‌نویی را در پوست گردو قرار داده است. هرچند که این تیم با وجود در اختیار داشتن تمام نفراتش در فیفادی قبلی هم عملکرد خوبی را به نمایش نگذاشت و اگر با همین دست‌فرمان پیش برود، برتری مقابل تانزانیا هم دردی را دوا نمی‌کند، مگر آنکه حضور در تورنمنت چهارجانبه امارات که تاج وعده آن را داده، بتواند محکی جدی برای یاران قلعه‌نویی باشد. مصافی که البته منوط به برتری ایران برابر کیپ‌ورد است و پیروزی مصر
مقابل ازبکستان.
